بدخوابی در کودکان

مشکلات خواب در کودکان زیر ۲ سال هم وجود دارد اما آنچه والدین با آن بیشتر مشکل دارند، بازیگوشی و به موقع به رختخواب نرفتن کودکان بزرگ‌تر است.

در گفت و گو با متخصص اطفال بیوطب بخوانید:

والدین معمولا در سال اول، نگران «نشانگان مرگ ناگهانی شیرخوار» هستند و فرزند شیرخوار را در معرض دیدشان می خوابانند.

حتی بهتر است نوزاد در اتاق خواب والدین اما در یک فضای جدا و تخت خودش خوابانده شود، جداکردن کودکانی که از شیرمادر تغذیه می‌کنند، برای مادر بسیار مشکل است و برای اینکه مادران هم اذیت نشوند، بعد از ۲ سال که زمان شیردهی تمام شد، حتما باید اتاق خواب کودکان از محل خواب پدر و مادر جدا شود اما معمولا بچه ها دوست ندارند بخوابند و این میتواند چند علت داشته باشد:

اگر بچه‌ها در طول روز به دلایل مختلف از جمله کمبود فضا، انرژی‌شان را تخلیه نکنند، دیرتر خسته می‌شوند، زندگی در آپارتمان‌های کوچک که در آن فضای کافی برای تحرک کودک وجود ندارد، باعث می‌شود میزان خواب کودکان هم  روز به روز کمتر ‌شود، البته این موضوع به سرشت کودکان هم مربوط است.

بروز دوره‌های نامنظم خواب و کمبود خواب، در کودکانی که سرشت دشوار دارند (کودک دشوار در برنامه‌های روزمره نامنظم است، به کندی تجربه‌های تازه را می‌پذیرد و به آنها شدید و منفی واکنش نشان می‌دهد) نسبت به کودکان راحت (سریع با برنامه‌های روزمره خو می‌گیرد، سرحال است و به راحتی تجربه‌های تازه را می‌پذیرد، عموما شاد است و به‌راحتی با تجربه‌های جدید سازگار می‌شود) شایع‌تر است، این کودکان حتی ممکن است در طول شب چند بار بیدار شوند و بعد از ۲ ساعت خواب دوباره به خواب روند. 

آشنایی با بیماری های پوستی دریا

اگر به سواحل دریای خزر سفر کرده باشید، حتما اسب هایی را دیده اید که برای سوارکاری آماتور در مسافت های کوتاه کرایه داده می شوند.

در گفت و گو با متخصص پوست و موی بیوطب بخوانید:

این اسب ها معمولا برخلاف اسب های حرفه ای، شناسنامه ندارند و عمدتا متعلق به روستاییان بومی منطقه هستند و سلامت آنها از سوی ارگان خاصی تایید شده نیست، در حالی که معمولا افراد برهنه که به قصد آب تنی و شنا در کنار ساحل حضور دارند و به خصوص کودکان خردسال، مشتری سواری با آنها هستند بنابراین در این یادداشت به بیماری های پوستی ناشی از این کار یا بیماری های مشترک انسان و اسب که از طریق پوست قابل سرایت اند، می پردازم.

مشکلات حاصل از این اسب سواری ساحلی به ۲ دسته کلی حساسیت های پوستی و بیماری های عفونی تقسیم می شوند،در کودکانی که از درماتیت آتوپیک رنج می برند یا افرادی که پوست حساسی دارند، تماس پوست با پوست اسب که روی آن عوامل همزیست با حیوان یا مایت ها (حشرات ریز) سکونت دارند، می تواند باعث تشدید بیماری و ایجاد خارش حاد شود.

قسمت دوم مشکلات احتمالی مربوط به بیماری های عفونی مشترک بین انسان و اسب است، مهم ترین این بیماری ها ناشی از قارچ هایی هستند که بین انسان و حیوان مشترکند و باعث کچلی های پوست و مو در انسان می شوند. در رتبه بعدی جرب اسبی یا گال اسبی است و بعد از آن سایر بیماری های نادرتر که عبارتند از:

•مشمشه: عامل این بیماری «سودومونا مالئی» است، اگر اسبی به بیماری مشمشه مبتلا شود، باکتری عامل بیماری را از طریق ترشحات خود به خارج دفع می کند و می تواند انسان را مبتلا کند، میکروب مشمشه از راه خراش ها و زخم های جلدی قابل سرایت است.

•کزاز: باکتری عامل این بیماری از راه خراش و زخم های جلدی وارد بدن می شود و در بافت های مجروح رشد و تولید سم و بیماری می کند، البته خوشبختانه در حال حاضر تمام نوزادان در بدو تولد در مقابل این بیماری واکسینه و مصون می شوند.

•سیاه زخم (شاربن): انسان در اثر تماس با اسب آلوده از طریق خراش های جلدی و مخاطی ممکن است دچار بیماری سیاه زخم شود.

 •بیماری های دیگر: از دیگر بیماری های مشترک انسان و اسب که کمتر دیده می شوند، می توان از سل پوستی، لپتوسپیروز، آبله اسبی و لنفانژیت واگیر یا مشمشه کاذب که از بیماری های مزمن اسب است و به وسیله یکی از انواع قارچ ها ایجاد می شود، نام برد، چنانچه اسب آلوده باشد، از طریق زخم ها یا خراش های پوستی یا از طریق استفاده مشترک از وسایلی مثل زین، این بیماری ها قابل سرایت به انسان است.

تمام کسانی که به اسب سواری در کنار ساحل تمایل دارند، باید حداقل به ظاهر اسبی که کرایه می کنند، توجه داشته باشند که زخم، ترشح یا لکه های ریزش مو روی بدنش نباشد،علاوه بر این، هرگز نباید با مایو و لباس شنا سوار اسب شد، بلکه باید با پوشش کامل اسب سواری کرد و حتی الامکان در اولین فرصت دوش گرفت و بدن خود را با آب و صابون شست.

 چرا پس از آب تنی در دریا باید دوش گرفت؟

با شروع فصل گرما و تعطیلات تابستان که بازار مسافرت به سواحل زیبای دریای خزر داغ می شود، شنا و آب تنی نیز رونق می یابد اما متاسفانه سواحل دریای خزر فاقد پلاژهای کافی مجهز به دوش برای همه مسافران است بنابراین بسیاری از مسافرانی که در سواحل محدودی که از ویلا های خصوصی یا مناطق در اختیار ارگان ها و نهاد ها آزاد مانده اند، اقدام به آب تنی و شنا می کنند، امکان دوش گرفتن و شستشوی بدن یا حتی تعویض لباس ندارند و انجام این امور را موکول به رسیدن به منزل یا هتل و مسافرخانه های محل اقامت می کنند. در اینجا به مشکلات ناشی از این کار می پردازیم.

همه می دانیم با ساخت و سازهای ۱۰ سال اخیر در نوار ساحلی دریای خزر به وسیله افراد حقیقی و حقوقی، یعنی سازمان های دولتی، نهادهای مختلف و مردم، مقادیر زیادی فاضلاب انسانی وارد دریای خزر می شود که این موضوع بر آلودگی این دریا می افزاید و شنا کردن در آن را برای سلامت مضر می کند.

نخستین آلودگی ها از مناطق شهری و از طریق رودخانه های اطراف به دریای خزر وارد می شود که منشاء این آلودگی از فاضلاب انسانی است، به این طریق میکروب ها وارد دریای خزر می شوند و آب دریا را آلوده می کنند، گروه بعد که باعث ایجاد آلودگی در دریای خزر می شود، کودها و سموم کشاورزی است که از طریق کوهستان ها و زمین های کشاورزی اطراف وارد دریای خزر می شود.

با توجه به آنچه گفته شد، ثابت می شود دوش گرفتن و شستن سر و بدن پس از آب تنی در دریا ضروری است و انجام نشدن این کار باعث بروز مشکلات جدی می شود: 

۱۰ باور غلط در رابطه با سرماخوردگی

آن‌قدر در زمستان و پاییز و گاهی حتی بقیه سال سرماخورده‌ایم و خانه‌ نشین شده‌ایم که حالا دیگر هر کدام از‌ ما، ذخیره ای از تجربیات ریز و درشت درباره عطسه، سرفه، گلودرد، آب‌ریزش بینی، کسالت، بی‌حالی و سرماخوردگی داریم و به محض دیدن کوچک ترین علائمی از طرف‌ مقابل، یکی از این تجربیات را که به بهای کوهی از دستمال کاغذی‌های مچاله شده و روزهای کسالت‌ بار خانه‌نشینی به دست آورده ایم، رو می‌کنیم تا دوست و همنشینمان مبتلا نشود، یا اگر مبتلاست، زودتر خوب شود.

در گفت و گو با متخصص داخلی بیوطب بخوانید:

اما واقعیت این است که این دستگاه تنفس عریض و طویل ما، که از اول پاییز خودش را برای میزبانی انواع و اقسام آلودگی‌ها، ویروس‌ها و باکتری‌ها و قارچ‌ها آماده می‌کند، گاهی از این درمان‌ها و توصیه‌ها چندان فایده‌ای نمی‌برد، یا برخی از این توصیه‌ها با تمام شدن طول دوره بیماری همزمان می‌شود و ما گمان می‌کنیم که توصیه مناسب و کارآمدی بوده است.

ما هم چند تا از این توصیه‌های اشتباه را مرور می‌کنیم:

• از خانه بیرون نرو، هوا سرده، سرما می‌خوری:

این جمله و مشابهاتش را در این فصل زیاد می‌شنویم، به خصوص از زبان آنهایی که کمی پا به سن  گذاشته‌اند و کمی هم دلسوز ما هستند.

حتی گاهی وقتی از دوستی می‌پرسیم «چرا سرما خورده‌ای؟» جواب می‌دهد: هوا سرد شد، رفتم بیرون، سرماخوردم، البته هوای سرد می‌تواند تا اندازه‌ای سیستم ایمنی را ضعیف کند، ولی چندان هم زیاد نیست.

نکته در اینجاست که عامل سرماخوردگی چند نوع ویروس است، نه هوای سرد و اتفاقاً محیط‌های بسته بیشتر باعث انتشار  ویروس‌ها بین افراد می‌شوند تا هوای بیرون.

چطوری؟ یک نفر حامل ویروس است، در اتوبوس، در محل کار، در مهمانی، کنار بقیه می‌نشیند، کار می‌کند و راه می‌رود.

در و پنجره‌ها بسته اند و هیچ تهویه‌ای هم نیست، ویروسی که با ترشحات تنفسی بیمار خارج شده و سرگردان مانده، خودش را در بدن میزبان دیگری (یکی از افراد حاضر در جمع) جا می‌دهد.

• عطسه می‌کنم! آنفلوانزا گرفتم:

به خصوص از وقتی که کلمه اپیدمی آنفلوانزا و آنفلوانزای پرندگان را زیاد می‌شنویم و ترس داریم که نکند آنفلوانزا بگیریم، انگار بیشتر مبتلا به آنفلوانزا می‌شویم، حالا دیگر از نظر ما یک عطسه کردن، معادل آنفلوانزاست ( البته چون درمانی برای آن نمی‌شناسیم، فقط با حالت تاسف و دلسوزی، به بیمار روبه‌روی خود نگاه می‌کنیم و سر تکان می‌دهیم).

اما آنفلوانزا با سرماخوردگی فرق دارد، هر چند که ممکن است خیلی شبیه هم باشند و فقط با کشت ترشحات تنفسی بتوان مطمئن شد که بیماری از کدام نوع است.

عامل بیماری آنفلوانزا، یک نوع ویروس است که طبیعتاً نامش آنفلوانزاست، در حالی که صدها نوع ویروس می‌توانند انواع و اقسام سرماخوردگی‌ها را ایجاد کنند (متهم ردیف اول در اینجا رینو ویروس‌ها هستند).

شاید عطسه، آب‌ریزش بینی و چشم، بی‌حالی و کسالت سرماخوردگی خیلی بیشتر توجه و ترحم ما را جلب کند، اما در آنفلوانزا به جای این مشکلات، علائم ناراحت‌کننده‌تری مثل تب بالا، سردرد و درد شدید عضلات و مفاصل را داریم و فرق دو بیماری هم در همین‌هاست.

علاوه بر این شروع آنفلوانزا ناگهانی و بی‌مقدمه است و آدم را غافلگیر می‌کند، در حالی که سرماخوردگی آرام آرام تشدید می‌شود و بعد هم فروکش می‌کند.

• سرماخورده‌ام، فقط سوپ جوجه خوبم می‌کند: 

همه چیز در رابطه با سنگ کلیه

کلیه ها عمل تصفیه خون را با خارج کردن مقدار اضافی سدیم(نمک) و دیگر مواد زاید و محلول در آب انجام می دهد.

اشباع و غلیظ شدن ادرار باعث ته نشینی و رسوب ترکیبات آن در کلیه ها می شود و در نتیجه سنگ کلیه به وجود می آید که قابل حل در ادرار نیست.

اجزای غیر قابل حل با هم جمع می شوند و تبدیل به سنگ سختی می شود.

اسیدی یا قلیایی بودن ادرار نیز باعث تشکیل سنگ می شود.

در گفت و گو با متخصص کلیه و مجاری ادراری بیوطب بخوانید:

• محل سنگ:

سنگ کلیه غالبا در کلیه ها به وجود می آید، اما می تواند در هر جای دیگری که مربوط به ادرار کردن است نیز تشکل شود، مثلا در مثانه و یا در لوله های جمع کننده ادرار که به مثانه متصل هستند.

• اندازه سنگ:

سنگ ها ممکن است خیلی کوچک و یا خیلی بزرگ باشند. ۸۰ درصد سنگ ها کمتر از ۲ سانتی متر پهنا دارند.

هنگامی که سنگ کلیه خیلی کوچک باشد، ممکن است به صورت غیر قابل مشاهده و خود به خود از ادرار دفع شود.

گاهی، سنگ رشد زیادی می کند و برای همین به راحتی از کلیه خارج نمی شود.

گاهی هم، سنگ دارای گوشه های تیز و زبر می باشد و به سختی و با درد دفع می شود.

• رنگ سنگ:

رنگ این سنگ ها زرد و گاهی قهوه ای می باشد.

• انواع سنگ:

سنگ های کلیه شامل:

سنگ های کلسیم

اگزالات

سیستین

استراویت

اسید اوریک

درحدود ۸۰ درصد سنگ ها از ترکیب کلسیم با دیگر عناصر به وجود می آیند.

اکثر سنگ ها از نوع کلسیم و اگزالات می باشند.

• نشانه های سنگ کلیه:

نشانه ها هنگامی ظاهر می شود که سنگ جا به جا شود. این نشانه ها شامل:

درد زیاد، مانند درد زایمان (ابتدا درد کم و به مرور زمان درد بیشتر می شود).

محل درد در قسمت پایین شکم است و ممکن است تا کشاله ران نیز کشیده شود.

حالت تهوع و استفراغ و معده درد

عفونت

تبhttp://www.blogsky.com/soroushsciences/post/new

سرماخوردگی

وجود خون در ادرار

کاهش دفع ادرار و یا قطع کامل آن

درد در هنگام ادرار کردن

ادرار بودار

ادرار تیره

وجود چرک در ادرار

نفخ

• چه کسانی بیشتر در معرض خطر می باشند؟ 

۱۳ گام برای لاغرشدن

• کارهای روزانه خود را اولویت‌بندی کنید:

همه انسان‌ها به ندرت دچار کمبود وقت می‌شوند، مگر آنکه به غلط اولویت‌بندی کنند.

از خودتان بپرسید: الان مهم‌ترین کار چیه؟ پیاده‌روی یا نظافت خونه؟ اگر پاسخ شما همیشه و همیشه نظافت منزل باشد، آنگاه ناچار می‌شوید که با اضافه وزن خود کنار آمده و انبساط خاطر پیدا کنید، در غیر این صورت، انجام نرمش‌های سبک و روزانه صبحگاهی را در اولویت کار خود قرار دهید.

در گفت و گو با متخصص تغذیه بیوطب بخوانید:

• گام‌های کوچک بردارید:

آنچه را که خواهانش هستید، به طور کل با آنچه که می‌توانید در عالم واقع انجام دهید متفاوت است.

اگر تصور نکنید که تغییری در نوع رژیم غذائی و تمرینات ورزشی داده‌اید، آنگاه احتمال موفقیتتان به صفر می‌رسد، از خودتان بپرسید: می‌تونم با داشتن چنین وضعیتی زندگی کنم و کیف دنیا رو ببرم؟ اگر پاسخ شما منفی است، تصمیم بگیرید تغییرات واقع‌بینانه‌ای در زندگی‌تان ایجاد کنید، به گونه‌‌ای که بتوانید با ایجاد آن تغییرات زندگی آسوده‌ای داشته و نهایت لذت را ببرید.

• بدنتان را درک کرده و آنرا همان گونه که هست بپذیرید:

درک وضعیت جسمی و نیکو شمردن آن شما را توانا می‌سازد که هر کاری را که به خاطر آن انجام دهید، و سر جنگ و دعوا با بدن خود نداشته باشید.

حتی اگر استعداد ابتلا به اضافه وزن ژنتیکی را داشته باشید، این روش زندگی شماست که نهایتاً در روند چاق شدن و چاق ماندنتان تعیین‌کننده است.

شکی نیست که ژن‌ها ایفاگر نقش بسیار مهمی هستند، اما قدر مسلم نمی‌توانند روی تصمیم‌گیری شما مبنی بر اینکه شام چه غذائی بخورید یا چند بار در هفته ورزش کنید، تأثیرگذار باشند.

• یواش یواش وزنتان را کم کنید:

از دید زیست‌شناختی کاهش سریع وزن همواره با گرسنگی کشیدن عجین است.

یعنی مکانیسمی که باعث ذخیره شده هرچه بیشتر چربی می‌شود.

اگر سعی کنید تا آنجا که می‌توانید مانع از ذخیره چربی در بدنتان شوید، آنگاه جسم شما در وضعیت بقا و سلامتی قرار می‌گیرد.

از دید روانشناسی، ایجاد تغییرات آرام و تدریجی به شما فرصت می‌دهد تا خود را با شیوه جدید زندگی وفق دهید و این امر باعث می‌شود به نتایج بهتر و با ماندگاری بیشتر دست یابید.

• هرگز خودتان را محروم نکنید:

بی‌نصیب کردن خودتان از خوردن غذاهائی که خیلی‌خیلی دوست دارید، در نهایت نتیجه عکس می‌دهد.

هر چند وقت یک بار از خوردن غذاهای مطبوع خود لذت ببرید، بی‌آنکه کوچکترین احساس گناهی به شما دست بدهد.

تنها می‌توانید با افزایش زمان ورزش یا ایجاد تغییرات اندک در نوع غذاهائی که می‌خورید.

رعایت نکردن رژیم غذائی را جبران کنید.

به عنوان مثال، با حذف کره یا سس مایونز از روی ساندویچ‌تان و در عوض اضافه کردن مقدار زیادی سبزی از خوردن ۱۵ گرم چربی مضر صرف‌نظر کرده و از سوی دیگر خوراکی با ارزش غذائی بسیار بالا را به بدن خود می‌رسانید.

• پیشرفت خود را در کاهش وزن ارزیابی کنید:

یکی از لباس‌های کهنه خود را که دیگر اندازه‌تان نیست بپوشید.

ضمناً می‌توانید یک شلوار جین تنگ بخرید و ببینید که سرانجام آن شلوار چه موقع قالب تنتان می‌شود، حالا می‌توانید کیلومترها راه بروید یا بدوید، می‌توانید گام به گام به هدفتان نزدیک بشوید، می‌توانید با حفظ اندامی موزون به وزن سلامت خود برسید.

• نه تنها مواظب نوع غذا و زمان غذا خوردن خود باشید، بلکه حواستان باشد که چگونه و چه زمانی غذا می‌خورید:

آداب غذا خوردن هر کس خاص خودش است.

هنگام گرسنگی و سیری توجه کامل داشته باشید که بدنتان چه واکنش‌هائی نشان می‌دهد.

قبل از اینکه بشقاب غذای خود را دوباره پر کنید، ۲۰ دقیقه دست نگه دارید تا متوجه شوید که آیا سیر شده‌اید یا خیر.

معمولاً همین مدت زمان کافی است که دریابید گرسنگی‌تان برطرف شده است.

بنابراین برای جلوگیری از زیاده‌روی در خوردن لازم است چنین زمانی را اختصاص دهید.

• فعالیت مورد علاقه خودتان را انتخاب کنید:

اگر به رقصیدن تمایل دارید، پس در کلاس‌های آموزش حرکات موزون ایروبیک شرکت کنید.

اگر از گوش دادن به موسیقی لذت می‌برید، موقع پیاده‌روی سبک یا سنگین حتماً واکمن خود را همراه داشته باشید.

فعالیت‌هائی را که از انجام دادن آنها لذت می‌برید مشخص کرده و تلاشتان را به آنها معطوف کنید.

• رقابت‌جوئی را پیشه کنید:

اگر اهل مبارزه هستید یک نفر را مثل خودتان پیدا کرده و با او رقابت کنید.

شما همچنین می‌توانید از طریق هدف‌گذاری با خودتان مسابقه بدهید.

مثلاً با خود قرار بگذارید که مسافت طولانی‌تری را پیاده‌روی کنید، سریع‌تر شنا کنید و … خودتان و دیگران را در چالش قرار دهید و خیلی ساده نهایت تلاش خود را بکنید. این فشار اضافی به شما کمک می‌کند تا به خواسته‌هائی که دارید جامه عما بپوشانید.